www.miniatury.fora.pl

bronmus45

Romantyzm dawno minionych lat
gdzieś bezpowrotnie odpłynął.
Roztopił się w odmętach czasów
przełomu lat osiemdziesiątych.
Nieubłagana marność przemijania
wszystkiego miłego,
co nas niegdyś spotykało.
Może to tylko inny wymiar doznań
tamtych, a tych dni?
Upływający czas leczy rany...
Przynosi też żal za już minionym.
Za jego pamiętnymi doznaniami
i utraconymi marzeniami...

Ewa G

Cały szkopuł w tym że nasze marzenia nie mają wieku , marzymy tak samo i w tych samych kategoriach co 40 lat temu , a tu już nie ta siła witalna , nie to ciało , psyche chciałaby do raju , a d...a zasiadła w fotelu bujanym i marzy, że jeszcze raz będzie mieć dwadzieścia lat .